Öteki Ben Şiiri - Ben Özge 2

Ey gül mevsimine doğan çocuk!
Kanayan çiçekler mi getirdin parmak uçlarında?
Dokunduğun her şey renk değiştirdi.
Özgürlük dalgalanıyor, alev almış saçlarında.
Ey suskun, gözleri bağlı uyuyan çocuk!
Bir asrın yorgunluğu mu çöktü, göz bebeklerine?
Çıplak ayaklarını öpen çakıl taşları şahit…
Tuvaller çıkacak karşına tesadüfî yollarda.

Ey yumruklarını sıkıp acıyı bir yudumda içmiş çocuk!
Uyan bak! Bir nesil yok oluyor,
Çürümekle, paslanmak arasında
Adaletin kalbi mühürlü, kolları kırık
Hiçliği hiçlikle tartan zalimler haklı
Uyan, kement vurulmamış asi küheylan uyan!
Aşıp insanlığı, doğur kendini çatlarcasına.

Ey karınca misali ömrünü yük edinen çocuk!
Aslî olan sevmekse her zerreyi
Kaybolmuşlar rıhtımında, gelmeler bekleme
Tanıdık yüzlerin gelip geçtiği kaldırımlar ıssız
Ulu orta muhabbet yasaklandı, caddelerde

Sen, uzun cümlelerden ürkmüş çocuk!
Usul usul dök kâğıda dilini
Noktalara küsüp de geç kalma ünlemlere
Yazanı belli olsa da yazgısı belli değildir, sözcüklerin

Unutma!
İlk söz diz çöktürür, son söz kırar kalemini.