Ornitorenk Şiiri - Uslu Zen

Bir bölüm romantik iki bölüm dramatik geçen yirmi dörtler
Ardına dizileceklerini bekliyor boyun uzatıp
Ben bir dizi karakteri makyajı bol.
Arka planda hep o bildik şarkı
Sözleri tarafımdan çarpıtılmış.
Uykuya dalmadan ölmesini hayal ettiklerim için
Sabah vicdan azabı çeker ruhum.
Orta parmağımda kalem nasırı
Kalemler tembel...
Konuşmamak için fazla büyük dudaklarım
Gagalamak isterdim oysa
Tüm çürümüşü...
Neden doğruca yazmıyorsunuz kardeşim günlük falımı?
Bu gün kaç kişi ölecek benim musluğu bir saniye geç kapayışımdan?
Sabaha kadar kaç kez hayali kuyruğumla yüzeceğim yorgan deryasında?
Bazen diyorum
Her zaman değil arada
Bilsem iyi olmaz mıydı "Neden bu konsantre mutsuzluk?"
Bir kahramanlık ederdim
kendimi feda ederdim belki
Belki özel bir şeyler yapardım
özel olmaktan nasibimi almasam da...
Çevirmeli telefonun kordonunu parmağına dolayıp
Kikir kikir konuşan o saçları dağınık kızı arıyorum
Şifreli planları defter kenarlarına yazılı
Bulamıyorum...
Araklayanların peşisıra koşturmaktan yorgunum.
Bulanık suda da yönünü bulan şekli garip bir hayvan olsam
daha az mı düşünürdüm acaba?..
Ya da daha az mı konuşurdum kendimle...
Neden doğruca yazmıyorsunuz kardeşim
Marsta hayat var mı?
Ben korkmadan çıkamazken evin avlusuna...

30.11.2020

Serpil ŞEN