Orada Kaldık Şiiri - Sadık Güler

Ayrılığın kavşağında buluştuk.
Biliyorduk… başlangıca değil,
bitişe gidiyorduk.
Konuşmadık, konuşamadık;
çünkü bir kelime daha etsek
kopamayacağımızı biliyorduk.

Gözlerimiz gözlerimize değdi,
o an dünya durdu.
İçimizde kalmak vardı ama
kalırsak bizden başka yaralar
açılacağını da biliyorduk.
Acı susunca hafifler sandık…
ve sustuk.

El ele tutuştuk belki son kez,
tutmakta kalmak vardı,
kaderde gitmek.
Ellerimiz ellerimizi
bırakmak istemiyordu;
gücümüz başkalarına yetiyordu.

Delicesine sarılmak istiyorduk;
sarılsak ayrılamayacağımızı biliyorduk.
Ağlıyorduk, ağlıyorduk…
aynı acıya aynı anda
yeniliyorduk.

Sırt sırta döndük,
gitmemiz gerekiyordu,
ama gidemiyorduk.
Bir adım atacak gücümüz yoktu;
aynı acıyla
yıkıldık.

Yollar büyüdü önümüzde,
içimizde koca bir fırtına vardı.
Kırılacak ne varsa kırıldı o anda.
Kalbimiz çatladı,
ve biz yarım kaldık;
o gün aynı yerde
ikimiz de öldük.