Severken mutluluğu yaşayamıyorum...
Ölümün kıyısındayım bu gece...
Masamın üstünde kalemim ve silahım...
Ölümle yaşam arası, pamuk ipliği kadar ince! ...
Ölümün soğuk nefesi ensemde soluyor...
İçim ürperiyor kanım donuyor...
...ve o an
Titreyerek ellerim masanın üstüne düşüyor...
Ölüm dediğin nedir ki? Gülüm....
Nefes alıp ta verememek!
Bir anlık değilmidir yaşamdan sonsuza gitmek...!
2005©
Sezai BİNİCİ/umut_adam/Eruzurm
Kayıt Tarihi : 2.11.2006 00:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir 2005 yılında İzmir de bir gencin silahla aşkı için intihar haberinden etkilenerek yazılmıştım... Hayat herşeye rağmen çok güzel...Silaha hayır...

ama şiirdeki vurgulanan anlam çok değerli yaşamın ucuna gelebilmek sevda uğruna
kutluyorum yazan yüreği
müzeyyen başkır
Teşekkür
Ediyorum güzel yorumunuza.....
Sevgi ile kalın.
TÜM YORUMLAR (14)