Nişan-ı Zişan Şiiri - Emre Vinç

Durmaz ayaklarımız, koşar ülkü yoluna!
Ne demekmiş şeref, haysiyet? Git sor Atsız'a!

Belanın üstüne koşar, iğrenç ellerle işlenen cinayet!
Git sor Çakıroğlu'na ne demekmiş cesaret?

Ne zaman ki umutsuzsam çıkar bir şekilde karşıma,
Bir karanlıkta değil Tanrı nerdeyse orda Dündar Ağa!

Geçtik serden, geçemiyoruz davadan ülküden,
Anlat Hakk'a tapmayı Serdengeçti, gel neredeysen!

Götürmek için Türk'ün yaşadığı her yere bu bayrağı
Aldık ondan, nasıl unuturuz, damlayan ilk kanı, Ruhi Kılıçkıran'ı

Erenler ölmezmiş, ondan nereye baksak görürüz,
Kalk Dursun'um Önkuzu'm yerine biz ölürüz!

Kampüsler titrer huşuyla duyulunca ismimiz,
Mahşer gibi kalabalık, hepimiz Süleyman Özmen'iz!

Altın bir heykel gibi parlar, kamaştırır gözleri,
Yaşlı gözlerin sebebi Alparslan Gümüş'ün sözleri!

Bir ok atımı uzaktaki dilek denen kutlu ağacı,
Suladı kanıyla Yusuf İmamoğlu'nun can damarı.

Bedenler birleşir sinesinde bu ülkünün
Utanır bakamazsın içine, Pehlivanoğlu'nun gözünün.

Öyle yiğitler kervanıdır ki gider sonu gelmez,
Hiçbiri gülerek ölüme giden Baktemur'a benzemez.

Bir zincirdir bu ülkü, her halkası bir şehit!
Gelmez bir daha Veli Can Ağabey gibi bir yiğit!

Şehitler kervanına yaz adını, toprak gururlansın,
Selçuk ve Halil ölmedi, kimse bunu unutmasın!

Bizim için ölümsüz gururdur, alnımızın akı,
Yürekleri acıtır hatırlamak Şehit Gün Sazak'ı

Ölümsüz kızıl-beyaz üstümüzde dalgalanacak,
Dünya başımıza yıkılsa Başbuğ Türkeş hatırlanacak!

Ne zengin yaşam ne de rahat uyku bizim ülkümüz,
İşgalin feri söner, nöbete devam eder bizim ölümüz.

Soyumuza göz dikmiş, soysuzun yerli köpeği,
Vatansız nereden bilsin; bizi, vatan sevmeyi?

Gözümüzden akan yaş değil, kinin sıvı hali,
Ağlayan topraklar, Anadolu, şehadetimize kâni.

Mehmetler göz kırpmadan kahramanca gider ölüme,
Soydaşlarım tutsakken mutluluk benim neyime?

Ankara'nın sokaklarında dolaşır şehitler,
Ayak seslerini; Kerkük, Musul, Urumçi dinler!

Kanlı kalpak ve gelen şehadet haberi komandonun,
Kinini kabartır ruhumuzda Vaşington'un Moskof'un!

Eren'ler ölmez Önkuzu'm yine sen yine sen
Ezelde sen, ebedde sen! Suret değiştirmişsin ama yine de sen!