Nevzat Özkan Şiirleri - Şair Nevzat Özkan

uyanıkken mi,
yoksa uyuduğunda mı,
düş görür insan?
düş düşler...
gerçek düş
yalancı düş,

sonsuzluğa doğru
çift sarmal uzayıp giden
cennetin silahsız bekçileri.
ayaklarının altında
yeşermeyi bekleyen
kurumuş Tuba kökleri..

uyuduğumda,
diğer ruhlarla beraber
benim de ruhumu al.
vermezsen geri,
üzülmem..
bilirim,

Kendinden geçmiş,
Uyuyor.
Kimbilir,
Neler görüyor rüyasında da,
Gülüyor.
Ben de görebilsem,

siyah -beyaz bir filmdi
Papatya.
sarı -beyaz mı olmalıydı yoksa.?
bir tango çalmalıydı.
Papatya çıkmalıydı sahneye,
beyaz ve ince.

yatakhane kokan
hasret gecelerinin birinde,
derin uykudayken
tüm şehir,
sabaha karşı kanatlandı
sessizce dışarı süzüldü

çatıdaki
tombul martı
kanatlarını açtı,
yağmur damlası
kanadının altındaki
yumurtayı ıslattı.

martı çığlıkları arasında
Leyl olmuş Leyla.
saçı sakalı birbirine karışmış,
öylece duruyor deniz kenarında.
denizler çöl,
çöller deniz olmuş.

kurttur
minik kurtçuklar.
kurtlar gibi açtırlar.
tahta kurdu misali,
canı çıkmış gövdeyi
kemirip çürütürler.

korkuyla kalktım
dün gece yatağımdan
baktım pijamam sırılsıklam
komşu bahçede yakalandım
can eriği çalarken
'ana beni eversene' türküsünü söylüyordu