Bir gün hüzünlü bir şarkıda gelirsem aklına,
Hayatına kastettiğim adam buydu dersin.
Rengi solmuş eski bir resimde görürsen yüzümü,
Bir çare ömrünü yıktığım, buydu dersin.
Görürsen rüyanda ağladığımı bir gün,
Dostlarıdır ayakta tutan insanı,
Tenha kaldırımlar yalnızlık kokar.
Birlikte olunca zaman su olup akar,
Böyle dostlara selam olsun.
Hal hatır sorar vakti gelince,
İster kader diyelim, ister nasip,
ister şans.
Belki şimdi çok farklı olacak dedik.
Baktık ki,
zamanla her şey aynı.
İçimizdeki tek eskimeyen coşku,
Geçmişe duyulan özlem ve çocukluğumuz.
Yıllar gelip geçti habersiz,
Hani nerede içimizdeki o çocuk,
O masumluğumuz.
Ayrılırken hüzünlü anlarımız da olur,
Kavuşunca havalara uçtuğumuz da.
Keder dolu günlerimiz var ama,
Çok şükür sevinçli günlerimizde çoğunlukta.
Hasta olur yatak döşek yatarız.
Bir sızı kaplıyor tüm bedenimi.
Göz bebeklerim dinlemiyor beni.
Güneş doğuyor üstüme bir alaca karanlıkta.
Ansızın uyanıyorum dalmışken derin bir uykuya.
Hüzün sinmiş en gizli köşelere,
Ben dünyaya seninle doğdum,
Hayatı ilk seninle sevdim,
Yaşamayı senden öğrendim,
Sen ruhumda, bedenimdesin.
Yaşamak çok güzelmiş meğer,
Gecelerin koyu kızıl karanlığında, içime düştüğünde sen,
Akıl almaz fırtınalar kopardı, bilemezdim neden.
Sevda şarkılarından bir şarkı takılırdı dilime,
Nakaratı daima seninle biten.
Geceler acımasız, kör karanlık, girdap misali.
Sensizlik ölüm bu şehirde gülüm,
Seni görmezsem her şey bana zulüm,
Bağlanır yollar hep olur kördüğüm,
Sensin mutluluk yoksan gelsin ölüm.
Gönlümün senden başka yok tasası,
Sevgi için bile yeterli zaman yokken,
Bu nefret niye?
Dost, arkadaş olmak varken,
Bu dargınlık niye?
Aynı çatı altında yaşarken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!