Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Çok sevdiğim bir ozandır...

Yalnızlık; Başıboş geçen saatin yelkovan ile akrebine takılıp kalmak sabır içinde.. ve soluksuz geçecek diye korkarken ömrümüzden, kalp atışlarımızı duyabilmek

Ölüm; Yanında varolan en'lerin bir gün sırası gelip de hani yolculuğa çıkarken hep O son dakikanın ardından, hani bir dakika daha yok mu demekte ki gizli isyandır..

Hani insanların beynini ete dönüştüren gerçekleri vardır ya?
işte bunlardan biridir ismet üstadım.

Osman Öztunç;
Üsküdar kadar güzel, bomboş tren rayları kadar sessiz, öğretmen kadar derin, gülcem kadar güzel, erenler kadar samimi bir gönül dostu, alperenlerin pirlerindendir diye düşünüyorum.Sessizliğimi bölen bir çığlık, Usta kadar vefakar bir yar ve dönersem kahpeyim ülkücü kardaş diyebilecek kadar samimi bir bozkurttur.O gönlümün sesi, yüreğimin rehberi olmuş gönül dostlarından sadece birisi...