Kültür Sanat Edebiyat Şiir

beden nereye giderse gitsin,yaşanmışlıklar varsa yürek orada kalır
ve ne gariptir kii en çok da mutlu anları silinmez hafızalardan..
sevgisini gözlerine yansıtabilen bir bakış, yüreğinden kopan sevgi çığlıklarıyla
o an zamanın bile durmasını dileyebilir insan....

güzel bir şey her zaman iyi olmayabilir.. amaa iyi bir şey her zaman güzeldir...

‘vazgeçme basiretini ‘ gösterebildiğimizde , gülümsemek için bir çok sebebimiz olacak belki..
şimdi senin uyanış zamanındır .. hadi kalk artık ,kendini bul..
benim daha susacaklarım bitmedi amaa gelir göz bebeklerinde bir an uyurum :)

her insanın yaşamında inişler ve çıkışlar olur..
aslında inmek de bizim elimizdedir, çıkmak da..
hayat merdiveninde inmek çok kolaydır, nihayet yuvarlanır düşersin..
amaa çıkmak için ,yürekten inanmak ve istemek ve ciddi zorluklarla başedebilmek gerekir..

Nerde o? Hep bunu soruyorum
kaybolduğunda gözlerin.
Ne kadar geç kaldı! Düşünüp inciniyorum,
yoksul, aptal, kasvetli duyuyorum kendimi
geliyorsun sen, bir esintisin
şeftali ağaçlarından uçan.

ve vakit susma vakti...
galiba insana iyi gelen şeylerden de birisi..
biraz da sessizlik yaşamak arzusu..

yitiğim, iz sürdüğüm, bulamadığım, aradığım, kavuşamadığım....

hayatımız özünde, elimize tutuşturulan senaryoları oynadığımız bir tiyatro sahnesidir..
vee çoğunlukla zevk vermeyen senaryoları ‘ oynamak zorunda ‘ kalırız kii
doğru zaman-doğru mekan-doğru insan üçlüsünü bir türlü aynı noktada buluşturamayız..
umutlarımız da olmasa nasıl / hangi minval üzere devam eder hayatımız akmaya, işte orası bir muamma...

ya da incelikler ustası..
yokluğundaki hasret.. hasretindeki hüzün , özlemindeki sessiz çığlık..
gelmeyişlerindeki yarım kalışlar...

istanbul, ne içinde ne dışında olduğumuz..silüetine kayıtlı kaldığımız şehr-i âlimiz..
içindeyken nefes aldırmayan, dışındayken hayâli zihinleri bırakmayan şehir....
lâkin, içimizde hiç sönmeyen bir volkandır bursa aşkı :)