© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Elem beni terketmiyor
Hiç de fasıla vermiyor
Ne de çok insan vardı,
Yolun kesişiminde başkalarını bekleyen
Yağmur yağıyordu ve şemsiye taşıyorlardı
Beni ise güneşli günde bile bekleyen kimse yoktu
Ne de çok insan vardı
Yolun kesişiminde bekliyorlardı
Yağmur yağıyordu ve şemsiye taşıyorlardı
Beni ise güneşli günde bile bekleyen kimse yoktu
Yüz senedir yaptığım tek şey
Bu dükkana tıkılmak
Duvarlar benden sıkılmışlardı
Ama söylemeye utanıyorlardı
Benim gözüm güzel olanda
Ve güzel ise sokakta
Ona şarkılar söylüyorum
O ise meşgul, kendi halinde
Ben bu topraklarda her buluşmayı bekledim
Ama beni kimse beklemedi
Şemsiye taşıyanlar dahi
Beni kimse beklemedi
Yüz senedir yaptığım tek şey
Adresler uydurmak
Kime olduğunu bilmiyorum
Ama haberler gönderip duruyorum
Yarın gökyüzü yollayacaktır
Yağmurunu yağdıracaktır kapıma
Sevenler ve şemsiyeleri ile
Alıp götürürler beni bir gün
İşte o gün tüm bu insanları düşünenler
Sonunda beni de düşüneceklerdir
Ne de çok insan vardı,
Yolun kesişiminde başkalarını bekleyen
Yağmur yağıyordu ve şemsiye taşıyorlardı
Beni ise güneşli günde bile bekleyen kimse yoktu
Ne de çok insan vardı
Yolun kesişiminde bekliyorlardı
Yağmur yağıyordu ve şemsiye taşıyorlardı
Beni ise güneşli günde bile bekleyen kimse yoktu
Yüz senedir yaptığım tek şey
Bu dükkana tıkılmak
Duvarlar benden sıkılmışlardı
Ama söylemeye utanıyorlardı
Benim gözüm güzel olanda
Ve güzel ise sokakta
Ona şarkılar söylüyorum
O ise meşgul, kendi halinde
Ben bu topraklarda her buluşmayı bekledim
Ama beni kimse beklemedi
Şemsiye taşıyanlar dahi
Beni kimse beklemedi
Yüz senedir yaptığım tek şey
Adresler uydurmak
Kime olduğunu bilmiyorum
Ama haberler gönderip duruyorum
Yarın gökyüzü yollayacaktır
Yağmurunu yağdıracaktır kapıma
Sevenler ve şemsiyeleri ile
Alıp götürürler beni bir gün
İşte o gün tüm bu insanları düşünenler
Sonunda beni de düşüneceklerdir
hasandağın ayağmış kar altın kemer bele dar
her sabah
hayatın alışkanlıklarına karşı durarak
en yakın ve en uzak mesafeleri
birlikte tarayarak
başlarız
aşk ve ölüm iki yanımızda durur
birlikte ve içiçe yürürler hayatın yokuşlarında
biri sonsuza kadar alıngan
diğeri cesur
sen meydanlarda büyümüş çocuk
caddelerde ve sokaklarda
her söze açık
bir yapraktın belki
esen rüzgarlarca kımıldayan
hava kararır ve gökyüzü
bütün yükünü boşaltırken üstümüze
unutulmuş bir zamandan
sesler ve sözler hatırlatan ellerinle
dikkatli ve tedirgin basıyorsun hayatın tuşlsrına
sen hangi aşkları içinde taşıdın da
şimdi ölümün
yorgun tayını gözlüyorsun
kalabalıklardaydın sen
dudaklarınla başkaları için
sana ait olmayan
tebessüm provaları yaparken
ben seni meydanlardan kitaplara çağırdım
antenler telefonlar zincirler biterken
toplu sesler çıkardım içimden
dağlar yankılandı
meydanlar uğuldadı da
sen duymadın
sanki biz göçebeydik
o insan bu insan
hepsinin içinden geçtik
duymadılar
şimdi bize sunulan yırtık resimler
ve parçalanmış binlerce hayat
çok alıngan oluyor gökyüzü
dokunsan ağlayacak
kadınların bir mendilde kalıyor göz yaşları
sokaklar
bizden daha özgür ve telaşlı
bense
herşeye
rağmen
ve herkese aykırı
ellerimde bir demet karanfil
yine sana geliyorum..
Bilal Sonses: Dön Diyemem
kendimi dinliyorum,
inceden içimde bir sızı
inceden içimde ney sesi
karıştırdım kışı, yazı
yokluk içinde varlık
yokluk içinde çokluk
amansız bir açlık
kendimi dinliyorum
çığlık çığlığa bir çocuk
alabildiğine, ruh dağınık