Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

" Yüreğime dokun sadece "

Beni dilemiştin çocuk
Geldim işte…
Öyle garip garip bakma yüzüme
Sarı saçlarım kalmadı artık

Özlemle beklenen yıllar sonunda,
Tatlı bir bahar akşamı geldin yuvama
Bereketli Nisan yağmurlarıyla,
Mutluluk zincirimin altın halkası.

Minicik burnun, ağzın,

Yeni evliydik daha
Tam çiçeği burnunda
İki çocuk oynardı
Komşunun balkonunda
Çok severdim onları
Nazarım hep aklımda

Oy benim güzel ülkem, Maralım
Yarası içinde saklım
Kanamalarını durduramadığım…

Kaç şafak bekledik
Dökülmedi güneşin üstündeki balçıklar

“Okumadan önce bir renk tutun içinizden,
test edin sevginizi.”


SEVGiNiN RENGi

DOSTLARIM NERDE?

Bana bez bebeğimi getirin
Yüzü kalemle çizilmiş
Saçları yün örgülü
Kırmızı elbiseli Elif imi getirin

Büyülü bir balıkçı köyüdür burası
Rüzgâr, sevda masalları anlatır tatlı sesiyle
Bu gün serseri bir bulut
Güneşi örtmeye çalışıyor biteviye

Panjurları mavi boyalı, tek katlı evin önünde

geride bıraktım tüm kavgaları
pişmanlık ve kırgınlıkları
göstermelik sahte dostlukları …
geride bırakım bir koca yılı
eğrisi doğrusu tatlısı ve acısı
geride bıraktım manidar bakışları

GÖNÜL GÖZLERİN

Gözlerim yok diye üzülme dostum
Gönül gözlerinde binlerce sır var
Bozuldu bu dünya, insanlar mutsuz,
Yüzlerinde maske, çoğu riyakâr

Dayanıp balkonun boyalı demirlerine,
Seyretti bahçede oynayan çocukları keyifle.
Bir avuç misket çıkardı ceplerinden,
Seslendi çocuklara gür bir sesle:
“Haydi çocuklar atıyorum, kapııış” diye.
Misketler uçuştu havada kısa bir süre,