Unut beni diyemem, sevgilim sana
Çünkü geçen günlerimiz, unutulamaz
Yemin etsek sevmemeye, birbirimizi
Edilen o yeminler, hiç tutulamaz
Mahkumuz biz bize, mecburuz sevmeye
Senin sevgin bana olamaz ilaç
Nedense verimsiz toprak gibisin
Düşüpte dalından, rüzgara muhtaç
Vakitsiz sararan yaprak gibisin...
Bakma ey canan, dargınlığıma
Seni ben halâ seviyorum
Aldırma, boşver kırgınlığıma
Seni ben halâ seviyorum...
Bilirim kalmadı, bu aşkta umut
Bir adam vardı, bu dünyadan nefret etmiş
Yaşar gibi görünürdü ya, aslında ömrü bitmiş
Dertleriyle duygularıydı onun, eşi dostu akrabası
Bir anası vardı çok sevdiği, bir de babası
Çok düşünürdü bu adam, derindi duyguları
Ümitsizdi gelecekten, büyüktü kaygıları
Bazan büyük fırtınalar
Yüreğimde esiyor
İnan seni düşünmek
Tüm bunlara yetiyor
Ne yüzümde bir hüzün
Birgün sana kavuşup
Dertlerimi boğacağım
Henüz ölmüş değilim ya
O gün tekrar doğacağım...
' Belki birgün..' diyorum, coşkuyla hergün
Rüzgar eserken bir İlkbahar günü
O rüyalar ülkesinde karşılaşsak
Gözlerimizden başka, konuşmasa hiçbir şey
Birbirimize bakıp, öylece kalsak
Sanki hiç ayrılmayacakmış gibi
Eğer ben
Kurtulmak için dertlerden
Gözlerimi severek kapıyorsam
Ve sen
Benim gibi sana tutulanların
Koleksiyonunu yapıyorsan
Artık seni anladım
Sen kadar, en azından
Anlatmak istiyorum
Seni, senin ağzından:
Aramazsın (!) zenginliği
Gezdiğimiz o kumsalda dün gece
Sessizliğin sesi vardı İbolya
Rüzgar çok sert esti beni görünce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!