Mustafa Kemal Atatürk Şiiri - Şeyma Karakoç

Dur!
Gözlerini kapat.
Avuçlarımda karıncalanmalar var, ayak seslerini işittiğim.
Yuvası nerde bu sızının?
Yardım et!
Adımları küçük.
Ama hissizleştiriyor.
Durun!
Ayaklarımda morarmalar var, kangreni çağrıştırıyor.
Yürümeye grevli.
Bir yapıt,
Sanırsın heykel gibi duruyor sokak ortasında.
İmzam altında,
Heykeltıraş gibi bekliyorum,
Sonucu
Sonumu.
Dur!
Her bulut kabuklarını çatlatmış bir damla su gönderiyor.
Yerler kaygan.
Yüzüm ıslak.
Gözbebeklerim büyük.
İris çamurlu.
Göremiyorum.
Dur!
Kollarını aç.
Kanatların yoksun.
Sırtın kambur.
Yükün ağır.
Gri.
Nerede taşıdığın kurşun?
Yürüttüğün gemi?
Sakladığın mektup.
Durun!
Hava bulutlu.
Gökyüzü sisli.
Saniye durmuş.
Saat hareketsiz.
Işıklar kırmızı.
Burası sokak ortası.
Herkes susmuş.
Dünya durmuş.
Kabir ordu.
Güzergah zorlu.
Dur!
Bu çalan siren sesi.
Vakit geldi.
Yoklama alınıyor.
Özgürlük?
Burda.
Sanat?
Burda.
Devrim?
Burda.
Hak?
Burda.
Adalet?
Burda.
Soyadı?
Burda.
Yoklama devam ediyor.
Durun.
Vücudumda karıncalanmalar var.
Saniye ilerliyor.
09.06 .
Nereye bu yolculuk?
Kimin bu acele?
Kadına şiddet devam etmeye başlıyor.
Ruh özgür, beden yasaklı.
Ruh sanatkar, beden kapaklı.
Ruh hakka talip, beden kanatlı.
Ruh soyadlı, beden atsız.
Yoklama durdu.
İmza atıldı.
Siren sustu.
Bayrak kanadı.
İnsan yaşadı.
İnsan ağlattı.
Saniye ilerliyor.
Dur!
Bir çocuk sesi.
Gözleri mavi, saçları sarı.
Adı Elif, alnı ak yüreği dik.
Düşman ilerliyor.
Dur!
Bir çocuk sesi.
Adı Türkan,
Defni ümit makamı şehit.
Saniye ilerliyor.
Dur!
Bir çocuk sesi.
Adı Ecrin yaşamı derin.
Dur!
Bir çocuk sesi.
Adı Kemal.
Adı Mustafa.
O;
Atatürk!
Heybetli, kılıcı parmak uçlarında.
Gücü aklında.
Ömrü her yeni doğan çocukta.
Saniye korkak, saniye geri çekiliyor.
09.05
Düşman akrep, öldüremiyor.
Çocuklar burda.
Atam burda!
Yaşıyor !