Herkes gibi zorlu bir hayat mücadelesi verdim ve vermekteyim, yaşarken yazmayı severim çünkü ancak bu şekilde muhafaza edilir. Genelde acıyı yazdığımdan dolayı mutlulukla pek işim olmuyor...
Mehmet Âkif bir gece uyandı,
Dizeler ona rüyasında fısıldandı.
Duvara kazıdı ilk cümleleri,
O marşla kan buldu Türk milleti...
Kelimeler birbirini kıskandı,
Ne insanlara ne de kendime alışabildim,
Sürekli, sürekli yalnızlığı gösteriyor takvim.
Suskunluğumun manaları çok derin,
Keşfedildiğim gün, benim sonum olacak...
Tarlada filizlenen bir papatya misali,
Suya, sevgiye, güneşe muhtaç birisi
Bir arıyla hayatta kalma mücadelesi
Anlayamazsınız tarifsiz dertlerimi...
Rüzgâra engel oldum da ne oldu?
Bedenimizden eser kalmayacak,
Bizleri sadece ibadetlerimiz kurtaracak,
Şu et parçası sonunda toprağa karışacak,
Ruh azaba ya da rahata kavuşacak...
Ateisti, deisti, agnostiği ve diğerleri,
Bugün günlerden ayrılık,
Lütfen, lütfen herkes sussun.
Boğazım düğümleniyor, yutkunamıyorum,
Lütfen, bugün sadece bu yürek konuşsun.
"Unut" demeyin, "Vazgeç" demeyin,
Nerede yazıyor aşk uğruna tek ölmek?
Ben istemiyorum tek yaşayıp tek ölmek.
Kalbindeki sevgi bile beni istiyor
O beni, bende onu çok iyi biliyor
Sen olmasan kalbim deliriyor...
Sayfam kirlenecekse sen kirlet,
Ey yâr gel de son bulsun bu eziyet,
Sevdamı söylüyorum, sende söyle"evet",
Sadece sana özel bu davet,
Sevdamı söylüyorum, sende söyle"evet..."
Koyunlar mee lemeye başlamadan,
Rüzgar seni benden koparmadan,
Güneş bendeki seni yakmadan,
Bu can bu bedendeyken gel...
Bir gönüle tutuldum gencecik yaşta,
Ne oldu demeden ismi koyuldu aşka
Kim bilir kaç yıl çekeceğim ceza,
Belki dünyaya onunla edeceğim veda...
Bir çift gözdür kalbimi coşturan,
Bir çift sözdür beni hayatta tutan,
Hayat tam anlamıyla yalan,
Aşktır, sevgidir ebedi kalan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!