Biri terk etti dönme dolabı
Biri yeni bindi
Biri yeni başlıyordu dönmeye
Diğeri çoktan razıydı inmeye
Yeni binen döndü, döndü...
Ayrılığın hüznü çökünce; çekilmez olur
Çoğu zaman aradığımız sessizlik
Hüzün yüklenirken gönlümüze
Yağmur bulutları doldurur gözümüz
Ardından, anımsatacak ne varsa
Nasıl, söyle nasıl dayanabilirim ki daha fazla
Sende kemikleşen bu kibirli aymazlığa
Ne zaman farkına varacaksın, körkütük ıslanmışlığımın
Nasıl dalıp gidebiliyorsun boş gözlerle böylesine bana
Bağlanmışız aynı çözülmez bağla
Bacayı çoktan sarmış ateş
Babayani bir bağ kurulmuş
Bağı çözülmüş dizlerin, dillerin
Bu, aramızdaki gönül bağı
Bu bağ, göbek bağından ileri
Koca koca adamlar
Anamızı ağlatan
Dünyanın her yanında savaş
Dokuz doğuruyor analar
Utanmazlar, boylarından postlarından
Ağ örüldü başa senden belledik
Bir olup üstünden geçtik çiğnedik
Beceriksizliği sana yükledik
Çaresizliği biz YOL ettik felek
Çattılar, hep kahpe dediler, dönek
Acılar bunaltıyor ruhlarımızı
Hiç dinmiyor yaralarımızın sıcaklığı
Beynimde bir düş tortusu payen
Adın dudaklarıma dokunur
Soluğunu hissederim ölümün
Getirmiyor gidenleri, çare olmuyor
Gecemin farkı yoktu öncekilerden
Dün geceyi de zor geçirdim
Sancılar içinde kıvrandım durdum
Doğacağın aşikardı
Dünden, evvelden
Her şeyi erteler de o ertelenmez
Gözlerden girer, insana gömülür aşk.
Köprüler kurar, gökkuşağı…
Çıplak ruhlara giydirir yaprakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!