Meniha Kaya Şiirleri - Şair Meniha Kaya

Geceye düşen .her ayaz gibi,
Tanımadığım ürpertiler düşer yüreğime.
Üşürüm,ruhum titrer soğuğunda,
Her gece ayaza bürünen yalnızlığımın.

Ne garip şehirlere düşerim bilmeden,

Güzeldi varlığın,
Öyle sessiz ve derinden,
Öyle huzur vericiydin ki,
Hayata bağımdın adeta,
Güzeldi varlığın,
Tutunuşum gerçeğe,

Duy sen sesimi,
Duy,ben hiç seslenmeden.
Yorgun zaten yüreğim,
Yorgun sevmelerinden.
Anla bu biçareyi,
Kelimesiz,

Bir dokunsan,
Ah-u figanlar ulaşır semaya.
Bir burukluk,biraz mahçubiyet,
Düşene ağlar,kalkıp doğrulamayana.
Tüm dertler sanki onun kapısında,
Ağlıyor gözler yaşlar sicim sicim.

Her geçen gün artıyor,
Kendimi sensizliğe koyvermişliğim,
Sende sensizliğe sürüklenişim.
Kıvrılıyorum bir köşesine odanın,
Sessizce sesli düşünüyorum seni.
Çok ağlamıyorum biliyormusun,

Dinle,
Dinle istanbul.
Kapandı tüm ışıklar,
Yanlız ben ve sen kaldık,
Gecenin tatlı ayazında.
Nihayet birleşti soluklarımız,

Oturdum yine,kör,sağır gecede,
Sarılmak istiyorum yaşama,
Yarın doğacak güne,
Sarılmak istiyorum,
Ama;
Sarılacak yerlerim ağrıyor.

Duydu
Ama herkesin duyduğunu,
Ve yorgundu kalbim
Ona duymadığı seranatlar yapmaktan...

tüm sahiller benim,
kumlara yazcağım adını.
tüm yıldızlar benim,
saçınla süsleyeceğim onları.
tüm sevdalar da benim olsun,
hepsiyle yalnız seni seveceğim...

Sevmenin bencilliği içerisinde,
Sevmeden yaşanılmazken,
Sevip hergün ölmek.
Çalışını beklemek bir telefonun,
Gelişini beklemek,
Bir kalp çarpıntısının.