Meniha Kaya Şiirleri - Şair Meniha Kaya

Sende kalan eksiklerimle,
Uçurumları köprüsüz
sonsuz yolllara düştüm.
Bitene değin derinlerimde
'sen'in her harfin,
Kanayarak,kaybolarak yürüyorum...

her gidişin sevinçti
dönüşlerin acı.
çünkü gelişin gidişin habercisiydi,
gidişin dönüşünün çaresiz umudu...

Dalga dalga sessizliğinde gönüllerin,
Kandillerin mazidar aydınlığı.
Yayılır ücra köşelerine,
Tahammülsüz acılar bedenin.

Sahipsiz kalır,

Seviyorum seni,
Gecenin gelişlerine özlem çektirdiğin,
Günün ışığını tebessümünle söndürdüğün,
Renklerimin tümüne karıştığın için,
Seviyorum seni...
Yaratıldığın gibi olduğun için,

Daha söyleyeceklerim bitmemişti,
Kalbimde ki sızı dinmemişti,
Sessizlik hiç bu kadar incitmemişti,
Neden gittin?

Toprak çatlamış,

Durgun,
Türk hafif müziği makamındayım.
Dışarıda bir teleş,bir koşuşturmaca,
Görmüyorum,sanırım istemiyorum.
Söz dinlemiyor gözlerim,
Maziyi izliyor bir taraftan.

Şafak vakti,
Günün kızılında,
Bir ışık demetiyle,
Güneşi arkana alda gel.

Kalbinde sızı kalmadan,

belki derde deva,
belki gönüle cefayım.
kapılmışım hayatın seline,
bilmem kimi aramaktayım...

Karşımdasın,tüm gerçekliğinle,
Sessizliğini dinliyorum sessiz.
Bekliyormuydum seni bilmiyorum,
Ama izliyorum seni sessiz.
Konuşsan ne söylerdin,
Konuştuklarından ziyade,

istemek yetmez bazen,
Bilirmisin çaresizliği.
Uzatamamayı elini,
Bir çiçeğin dalına.
Bilirmisin,koşmayı dilerken,
Bir adım öteye atamamanın acizliğini.