Melih Atala Şiirleri - Şair Melih Atala

Birkaç çizik
Ve yayılıyor ölümün ekşi kokusu
Bir mürekkep lekesi
Ve yok oluyor küçük güneşlerin gülüş sesleri
Bir kalem hareketi
Yok ediyor tebessümü tüm suratlardan

Gülünce, doğmalı gözlerinde güneş.
Aydınlanmalı etrafın.
Son bulmalı keder.
Son bulmalı...
Son bulmalı mesela gözyaşları
Ya da masum yıldızların yok oluşları.

Nasıl olur da biri
Nasıl olur da böylesine aklımı başımdan eder
Ve nasıl bu kadar masum görünür gözlerime

Uykularımı geri ver bana ey Sevgili!
Sen aldın onları benden olmasa da haberin

Bir Karşıyaka akşamı gibisin
Vapurda beklediğim karşıya geçmeyi
Hafif sallantılı
Yeni başlamış şehir ışıkları karanlığa savaş açmaya
Gözlerin...
Kulağımda insan sesleri

Oturuyorum şuan
Rahatsızım, sırtım ağrıyor
Oturuyorum şuan demirden bir bankta
Rahatsızım
Sağ bacağım diğerinin üstünde
Rahatsızım

Bir kız var aklımda
Kalbimde, damarlarımda, ciğerlerimde
Bir kız var içimde bir yerlerde
Kalbim aşındırmaya başlıyor kaburgalarımı
Yerinden çıkmak için onu görünce
Size anlatamam güzelliğini

Bir çiçeğin açışı gibiydin sen
Seni fark etmek için ben olmak gerekir
Ve ben olmak için
Düşlemek gerekir seni
Her yalnız kaldığımda kendimle
Ve her yalnız kalamadığımda seninle

Bir sinek dolaşıyor odamda
Sanırım arkadaş oluyoruz onunla
Hem ne olacak ki gece gelip beni ısırsa
Arkadaşların görevi de bu değil mi zaten
Kanını emmek insanın en savunmasız anında

Var mı hiç terketmeyen sevdiğini?
Aşk, tutku, şehvet...
Var mı bunlardan hiç bitmeyeni?
Yok oldu tüm sonsuz aşklar
Mahvoldu güzel kokulu baharlar

Sadece üç harf yaşatır bizi.
Bazen ölüme sürükler,
Bazen hayata kelepçeler .
Nedir bu üç harf?
Ne olabilir?
Hangi güç seni hem intihar ettirtebilir,