Mehmet Kalyon Şiirleri - Şair Mehmet Kalyon

Dicle'nin sularında üşümüş ellerin,
Ağlarım Malabadi'den düzyazıya!
Ömrünün baharına küsmüş gözlerin.

Şahidim ol gökyüzü;
Atımın kopar dizginleri durduramam.

Ben kuruyorum, bu Seyhan akıyor.
Düşlerimi Akdeniz'e döküyor.
Açan güllerin yaprağı soluyor.
Suları alıp da götürme benden.

Bak, aradaki o buzlar eriyor.

Yüreğimi bu yangına,
Sür diyorsan süreceğim.
Her gün gelip merhemimi,
Yine senden soracağım.

Pamuk tüylü bulutlardan,

Hazin sözlerin kalbime inerken;
Yanağımı çöl rüzgarı süpürdü.
Ak sularda martılar sevişirken;
Bu yüreğimde sancılar köpürdü.

Ben kimseyi sevememiştim gülüm,

Gülü ıslatan yağmur
Kal gözlerimde nolur
Aşk yüreğimde yanar
Gül gözlerimde bugün

Ey seherin rüzgarı

Kıvılcımlar sevişir gözlerinden
Dolunay salınır yanaklarına
Çiçekler büyülenir gizlerinden
Bahar taranır salkım saçlarına

Denizler durulur ah bu gönlümden

Gözlerim hemhal şehla bakışla
İki fincan kahveyle o muhabbet buluşunca
Susar bütün yıldızlar
Bir gül düşer mavimsi akşamlarımın yalnızlığına

Alır dudaklarından içli ezgisini ney

Ay akşamlarını gizliyorum gözlerine
Alev sağıyor özlemin
Çıkıp geliyorsun kimsesizliğimin koynuna
Pırıltıların batıyor karanlığa
Uykularımı çimdikliyor kıvılcımların!

Biraz kırgın, biraz yorgun, biraz dargın ve hırçın olur sözcüklerim konuşamam...
Platon'u, Ahmed Arif'i ve Şekspir'i dinlemiş papağanlar bilirim,
Alnı secdede, kulağı ibliste,
Gözleri kir içinde namussuzlar tanıdım.
Bir ayağı çukurda Nuh'un soyu ile savaşta
Selahaddin'i sorgulayanları duydum bin yıl sonra!

Sesimi sustum
Yağmuru izledim yangınlar içinden.
Ateşi soğurdum,
Geceyi dinledim ışıklar içinden.
Kalbimdeki nurdan geçip,
Kendimi buldum çiçekler içinden.