Mal Ve Evlat Fitnedir

İnsin en çok sevdiği, fitne imiş ne yazık!
Mal ve evlat hakkında, böyle diyor kitapta.
Sırf onlara çalışıp, toplamazsa hiç azık;
Acıklı azap ile, tehdit vardır hitapta!

Acayip bir varlıktır, bilinen insanoğlu
Gece gündüz durmadan, yanlış ile uğraşır
En büyük hasmı iken, ekserle aslan oğlu;
Ne garip ki o hasmı, daima başta taşır.

Gözünden daha fazla, sakınırken kızını;
Bir tanesi belki de; rüsva eder dünyaya?
İstisnasız çekerken; baba onun nazını;
Saygıda kusurundan, etmez asla kız haya.

Karıncaya özenip, hiç durmadan yığar mal;
Bu eylemi yaparken, geçer nice namazlar!
Bilmiyor ki mahveder, ahiret’i şu emval!
Onca azim kusuru, asla yana komazlar!

Ve kul öyle cahil ki; almaz kaale atiyi!
Çünkü yapar hesabı; sırf dünyaya münhasır.
İyi varken her daim; tercih eder kötüyü!
Zira Hakka bigane, ilm-i dinde pek kasır.

Ve de gayet zalim ki; zulmediyor kendine;
Fena için bekayı, ihmal eder ekseri.
Çağırmazsan sen onu; hikmet ile son dine;
Türlü sapkın yollara, revan olur pek seri.

Kendine gel ey insan! Tüm hayatın imtihan!
Yani Mevla deniyor; kulu mal mülk, ayal’le.
Asla kata bulunmaz; şunlar ile itminan!
Madem öyle boşuna; ömür sürme hayal’le.

Tüm hoşuna gidenler, Haktan sana emanet!
Malikü-l mülk malını, bir gün geri alacak!
Emaneti gasp edip, etme sakın ihanet!
Mülkü ona satarsan; cennet senin olacak!

Abdullah Toroslu
07.01.2013-İzmir