Küllük Şiiri - Ben Özge 2

her şeyin bir sonu var
her döngünün
bir kırılma noktası
yaz da geçer güz de
ne hatır kalır acı kahvede
ne de fer kalır gören gözde
bir savaşçı
usanır da kendinden
son ekmeğini bölüşür
serçelerle

dünya küllük
moloz yığını ve kül
ölüm korkusu
çocukluğun gözlerinde
çocukluğun her bir uzvu
narçiçeği gibi düşerken toprağa
yere serilir söğüt dalları
yas tutar
börtü böcek
arı-karınca

ve o gün gelir
dolar küllük
dünyaya serilen
satranç örtüsü silkelenir
atlar dörtnala
atlar doludizgin
nal sesleri ürkütür filleri
kalelerine sığınır piyonlar
yelelerinde özgürlük
son at da kalkınca şaha
oyun sona erer

ve o atın toynaklarından
dökülür küllük
-bir çocuğun saydam avuçlarına-
kül gül olur
dünya güllük