Küllerin içinde kalmış,
Türlü türlü renklerde
Boyutlarda
Kiminde yarım, kimi diplerine kadar
Çekilmiş bir kül tablasıyım
Bir nefes çekip basan da
Son nefesine kadar dumanı alınmış
İzmaritlerle dolu
İçimi boşaltıp yenileri ekleniyor
Saçları ağırmış bir yaşlı amca
Oturur önce masaya
Yanında çöplü bir çayla
Düşünüp durur sofrayla
İki çeker bir vurur bana
Parça parça dökülür külleri
Bir baştan bir başka başa
Her bir sigaranın tadı da kokusu da
O dudakların izi kadar başka
Soğuk, sıcak, kırmızı renkli
Yükünü çekmek bana kaldı
Sohbetini de acısını da
Kalanı da benimdir bundan sonra
Çok doldum çaycı
Bana da biraz çay
Sandalye, masa, örtü ve bana
Acı olsun her zamankinden
Tat vermiyor zaten kokulu çayların.
Uzaklara gidemiyorum madem
Konuşmadan dinlediklerimiz
Sandalyeye ağırlığı
Masaya konuyu
Örtüye taşırdıkları
Bana kalan diğer her şeyi
Unutulan sigaralar gördüm
Yakılmış ve içten içe
Yavaştan yavaş bittiler
Ayrılıkların başladığı yerim
Küllerinden bitenleri
Ölümü isteyenleri gören benim.
Mayrit Murat ÇayırtepeKayıt Tarihi : 8.7.2018 02:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!