mor kırlangıçların kanatlarıyla
göçebe şiirler gönderiyorum sana
kuzeye güneye dört bir yana
güneşin ilk doğduğu yere kurdum
açık büfe hayallerimi
fırtınaya teslim olmamış umutlar
dağıtıyorum ulu orta insanlara
gökyüzüne salıncaklar kurdum
biri bize diğeri çocuklara
sonsuzluğa gidiyor geri geliyoruz
gıcırdayan şen kahkahalarımızla
bak bu gece ışıl ışıl parıldıyor dünya
biri yıldızları giydirmiş sanki yoksullara
asma köprüler kurulmuş geçidi olmayan kalplere
ben yine sensiz seyrediyorum evreni
gecenin koyunda gizlerimiz aşikâr
kumsalda ayak izlerimiz var
hayaline rastlamamak için kaçıyorum an'dan yalnızlığa
yolunu gözlüyorum yine
terkedilmiş bir geminin güvertesinde
gemi uzaklaştıkça gözlerinden
hıçkırıklara boğuluyorum geç kalışına
baharda hazanı kuşanıp sırılsıklam sen yağıyorum
yüzümü yağmura dönüp
gözyaşlarımdan saklanıyorum
zemheride unuttuğun vaatlere
ucu yanık mektuplar gönderiyorum ara sıra
cam önündeki saksılara ektiğim
gençlik tohumlarımız yeşerdi
kokluyorum ara sıra ruhum yaşlandıkça
mağaralar keşfettim sen yokken
hiç kimsenin bilmediği
içinde sandıklar dolusu gülüş biriktirdim
kırlangıçlar geri döner umuduyla
Kayıt Tarihi : 27.11.2025 20:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Çocuklar ne zaman büyür biliyor musun Soryelinç? -Ne zaman büyür çocuk? -Bekledikleri o kişinin hiç gelmeyeceğini anladıklarında...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!