Kırk Yıl Niye Kimeydi? Şiiri - Nuh Karaa ...

Kıyametin alâmet-i fârikasında
Yer bulan ikiyüzlü sahtekar
Düzenbazlıkla beslenip güçleniyor...

Dünden bugüne
Kült dünyanın kült gerçekleri;
Hicaz imgeler bulup,
Sevgileri d-işliyor...

Korunaksız düşler yerini,
Uçamak mutluluklara,
Umutsuz yarınlara bırakıyor.

Sanki yarınlar,
Söndürülmüş birer volkan
Derin uykulara sürülmüş...

Şovenist gözlerin ikircikli yaklaşımları
Şovenist söylemlerin lakırtısıdır.

Umut yüklenen yarınlar
Güzel kalpli aydın zihinlerin
Masum dileklerinde korunaklı...

Sahiden de veyis yarınlar,
Sarih mutluluklarla el ele, kol kola mı?

Kalın çerçeveli,
Kalın mercekli gözlüğüyle baktı
Konuştu, umutsuzca:
(Üniversiteliydi)
"Şu an, bütün tuşlara bastım"

Kendinden emin bir kuramla:
"Cenneti istersen, çocuk saflığına dönmeli"
(İlahiyetçıydı)

"Pijamalı hasta, yağız şoföre çabucak güvendi"..
(Şair şiarıydı)

Ama hastalanmıştı dünya!..
Ama hastalanmış dünyada,
Ağır hastaydı insan!

Soruları soranlar, sordular:
Hastalanan neydi?
Ağır hasta kimdi?
Kırk yıl kime, niyeydi?..

Nuh Karaaslan