Sınadım Kendimi Şiiri - Özgen Öz

Sınadım Kendimi

Sınadım kendimi zamansız bir yolculukta,
Ne takvime sığdım ne de mevsimlere…
Kimi zaman bir rüzgârın esintisi oldum,
Kimi zaman bir çocuğun gözyaşında saklı bir dua.

Ben hep kadına ve aşka inandım,
Bir bakışın, bir gülüşün, bir dokunuşun
Bin yıllık bir destanı başlatabileceğine…
Kalbim; kırık bir pusula gibi
Hep sevdayı gösterdi bana.

Dünyanın bir kenarına yazdık kendimizi,
Kimi deniz kıyısına bir imza gibi,
Kimi gökyüzüne bir dua gibi,
Kimi toprağa kök salan bir çiçek gibi…
Biz oradaydık,
Kimselerin bilmediği bir noktada
Sessizce var olduk,
Sessizce çoğaldık.

Kim bilebilir ki ömrün hangi vaktinde
Sevda gelir bir kapı gibi çalar,
Kim bilebilir ki hangi gece
Bir yıldız olup düşer içine bir umut…
Biz, kaderi parmak uçlarımızla yokladık,
Göz göze gelip zamana meydan okuduk.

Kim bilir…
Kimler anlayacak bizi…
Belki de bir şiirin dizelerinde bulacaklar
Kendilerine benzeyen bir yarayı,
Bir umudu, bir yarını…
Belki de bir anın sessizliğinde
Adımıza dokunup,
Bizim hikâyemizi kendi hikâyeleri sanacaklar.

Ve biz…
Zamansız bir yolculukta,
Kimsesiz bir sevdanın yüreğinde,
Hâlâ birbirimize inanmaya devam edeceğiz.

..