Keman ağlıyordu Şiiri - Nafiz Karak

Keman ağlıyordu sana,
Telinden dökülen her ses,
Bir yanık hatıraydı,
Bir yüreğin sessiz çaresi…

Ben şiir okuyordum,
Sesim titriyordu dudağımda,
Her hece bir özlem,
Her nefes bir yara gibiydi.

Keman ağlıyordu hâlâ,
Ben suskun bir şairdim,
Sadece sen anlıyordun —
Bir kalbin nasıl kırıldığını,
Bir şiirin nasıl ağladığını

Gözlerin bir an dokundu,
Karanlığa ışık düştü,
Bir notayla karıştı kalbim,
Sözlerim sustu, sen sustun…