Kardelen Şiiri - Mustafa Erkenekli

Star Televizyonunun 27.08.2007 tarihli haberlerini seyrederken bir anda kanımın donduğunu zannettim. 4 yaşında bir kız çocuğu olan Kardelen, babası ile beraber İstanbul’da düzenlenen BarışaRock konserlerine gelip, sabahlara kadar alkol alan gençlerin boşalttığı bira kutularını topluyordu. Bu ne tezat, bu ne acımasız bir tablodur ki, oradaki çadırların içinde alkolün etkisiyle kendinden geçip kucak kucağa yatan, baba parası ile hayat yaşayan kızlı-erkekli gençler ve hemen yanı başında ise 4 yaşında babası ile kutu toplamaya çalışan minicik bir kız çocuğu. Üstad Necip Fazıl KISAKÜREK’in dediği gibi: Allah’ın on kulu, bekleyedursun on pul, Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul, Bu taksimi kurt yapmaz, kuzulara şah olsa… Bu nasıl bir sosyal devlet, bu nasıl bir taksimdir? Bu küçücük çocukların ruhlarındaki çöküntüyü ve yıkıntıyı kaldırmaya hangi iş makinesinin gücü yetebilir? Ve bu haberi izleyen devlet büyükleri olmuşsa, acaba onların da yüreği bizler gibi sızladı mı? Eğer sızlıyor ise bu küçük çocuklar için ne yapmayı düşünüyorlar? Cevapsız kalacağını bilsek de soruları çoğaltmak, bir tespihin taneleri gibi ardı ardına sıralamak mümkün. Saygıdeğer dostlar! Bizler şairiz veya olmaya gayret ediyoruz. Toplumun bakıp da görmediği şeyleri görmekle mükellefiz. Bunu derken, “Herkes bu tür şiirleri yazsın! ” demek istemiyorum. Ama hiç olmazsa duyarsız kalmayalım. Etrafımızda yaşayan, her gün onlarca kez, adeta kayarcasına gözümüzün önünden gelip geçen çocuklara ve yaşlılara gerekli ilgiyi gösterip, maddi gücümüz yoksa bile çocukların yanağından bir makas alıp, yaşlıların halini hatırını sorsak bile bence bir eylem gerçekleştirmiş oluruz. Unutmayalım ki toplumlar duyarlı insanlar sayesinde düzelir ve gelişirler. Sezai KARAKOÇ’un dediği gibi: “Tarihte her hareket, hep bir kişinin ayağa kalkmasıyla başlamıştır.” Lütfen ayağa kalkan o bir kişi bizler olalım. Ayağa kalkanlar çoğaldıkça da yarınların daha güzel olacağına inanıyorum. Selam ve saygılarımla…