Karanlık Şiiri - Kenan Ve Nisan Şiirleri

Dünya yaratıldığında, sura üflendiğinde,
Yıldızlar, gezegenler, mahlukat oluştuğunda,
Karanlıklar savrulduğunda geceye,
Çığlıklar sen diye ağladığında puslu limanlarıma,
Karanlıklar içinde bir resim çizerim katı yalnızlığıma
İçimde çıplak, göğe doğru yapraksız bir ninni büyür
Acılar mevsiminden düşer ölüm korkusu
Beni ürkütür!
Karanlık sularda solungaçlarını kaybetmiştir zaman,
Yüzsen sularımda,
Kurtarsan beni ağlatan yalnızlıktan!
Şu yalan dünyanın dertleri bitmez,
Karanlığın ortasında uçuşan yarasalar,
Karanlıktan gitmez
Umudu iki yana yaslamış,
Sevinçler kentidir düşlerim
Bir ney sesi duyulur içimde,
Karanlıktan gelen sanki nefesim
Sen gelirsin işte tam bu zaman yaşamın içinden,
Karanlığımı aydınlatır gözlerin,
Anlarım ki sevgi senden, umut senden, hayat senden