Kan Tutuyor Beni Yalnızlık

Hediye ettiğin nazarlık hala duruyor başucumda,
bu gece tüm cümlelerini yastık altı yaptım,
her konuşman bir eylem haline geliyor
göz kapaklarımda

Kıyafetlerim hala sen kokuyor,
hiçbirine dokunasım gelmiyor.
Her şey bıraktığın gibi düzenli ama
unuttuğun kadar dağınık,
akşamları geç gelmeye başladım eve
bazen de hiç
gözümü nerde açtıysam,
orda sana kapandı kirpiklerim,
odamın rengini kan kırmızısına boyattım,
ben her ağlayışım da
kan kokusu sinerdi duvarlara.

Şimdi bende ceketimi alıp çıksam;
öylece bıraksam yaşanılan her şeyi,

ona çıkar mı yollarım ey yalnızlığım..