Zaman ilmeğinden kopan düğmelerini,
Çürüyen hayaline dikmiş ömür terzileri.
İğnelere geçen iplik sandıkça günlerini.
Söküğünü dikemezmiş ilk günden beri.
Öfke romanlarını okudum,asık suratlarda.
Katılarak güldüm,çevirdiğim sayfalarında.
Öfkenin resmini sildim,nemli duvarlarında.
Gül dalına güller saçtım,gezdiğim yollarda.
Gaflet elbiselerinde desen olan inatlar.
Musibet yağmurlarından elbet solarlar.
Canlarda yuvanlanınca,çalarmış çanlar.
Islak gözlerinde dertler,inatla sabahlar.
Ömrün sermayesini,döktün hep yollara.
Yosun rengi sulara,
düşen damlalar kadar,
çaresiz;
Ağaç dallarına asılı,
sallanan çiğ kadar soğuk.
Kırk yamalı renklerle,
Nasır tutan dillerde,yuvarlanan yalanların.
Gölgesinin düştüğü yerlerde heyelan olur.
Yandıkça isli gönüllerde tüten,tüm acıların.
Dumanlarından boğulan,sancıları kavrulur.
Nasihat hiç fayda vermez,menfaat ehline.
Hep rüzgardan fayda bekler,savrulsa bile.
Döktüğü çöpten dahi,topladığıdır hep hile.
Her postta kıl yolar.gölgesine çektirir çile.
Nefislerin sokağında dolaşırken,kâşâneler gördüm.
Nemli konaklarında öksüren,kuklalarla hep güldüm.
Öfkenin kapılarından geçerken,köpeklerle yürüdüm.
Her sefamın peşine saldım,yorgun cefa gölgelerini.
Öfkelerine aldanarak nefsiyle son düelloya girenler.
Gönül dağında bir lalezara bekçi olursan sen.
Ağlayarak yeşerttiğin lalede koklanan olursun.
Duygularını söyleyemediğin her sevgide sen.
Kendi kulluğunda bir garip hizmetkar olursun.
Bir Âdem'de yaşayan,fani alemdesin bilsen.
Hiç bayraksız bir vatan olur mu.
Hele olur mu hiç vatansız hayat.
Eserken bayrağımda ezan sesi.
Duyulur gönlümde aşkın sözleri.
Bayramlar severken hiç solmaz.
Can evinde,bir canlar yurdusun sen Çanakkale.
Gönül bahçemde,mis kokan güller gibisin Sen.
Her akşamın kızıllığında açan beyaz lâlemsin,
Kefensiz şehitler ocağımda,mabet yerisin.Sen.
Uğruna can veren kahramanların bedenlerinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!