Kadın yaşamakla ölmek arasında
Bin yıllık anılarını döktü geceye..
Hesaplaşmalıydı kendiyle..
Üstünü örttüğü ne kadar gerçek varsa,
Aklar, karalar,doğrular,yanlışlar çıkmalıydı..
Söz vermişti kendine ağlamayacaktı..
Usulca sarındı gecenin bakirliğine..
Ciğerlerine dolan temiz havayı çekti içine
Bin yıllık hüznün güzelliği vardı yüzünde..
Apaydınlıktı..
Acıyla karışık gülümseyerek baktı..
Elbet bir gün aydınlanacaktı karanlığı..
Sıcak bir buseydi alnında şimdi gece..
__14.04.2013
Gülseven AksoyKayıt Tarihi : 16.4.2013 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)