Üşürüm esbaplarımın içinde
Yalnızlık öznesi hayatın her biçimde
Soğuk rüzgarların her esişinde
Takır tukur ayak sesleriyle her gelişinde
Uzar geceler, ölümden gaddar geceler
Ve yalnızlık
Unutturmaksızın ismini heceler. .
Bir çocuğun büyümesiyle kaybettik
Suların çekilmesiyle yitirdik
Hüznün sultasıyla unuttuk
Ve sonunda sanırım huzurdan kovulduk
Kim demiş Allah yalnız?
Çok aşığı var Onun
Çok dostu var bekçisi yolun
Söyle sinan senin neyin var neyin?
Kayıt Tarihi : 15.10.2025 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!