Kaç sürgündü kaç özgürlük oktay avcu okt ...

Sen dur
Sen bekle
Sıra sanada gelir elbet
Kaç sınır geçtim
Kaç güneş doğdu üstümden
Kaç cenaze
Kaç ölüm yaşadım
Kaç sevgili değiştirdim
Kaç seven kaybettim
Şimdi çal kapılarını
Kaç kurşun yedim
Kaç sürgün
Kaç yasak
Kaç kapıdan kovuldum
Bilemezsin
Ben çakal değilim
Kimseyi arkadan vurmadım
yandım ve yakıldım
atıldım ve satıldım
Ne zaman verilecek insanlığım
Sırası şimdi
Zaman bu zaman
Şimdi hatırla
Şimdi kendine sor
Hiç bitmeyecek sandım
bitecek zulüm dedimdi
Bu halk bunları hak etmedi
Bu devlet halk içindi
Bu halkı kimse tanımadı
Şimdi ne desem
Şimdi gözlerim kamaşırken özgürlükten
Hıçkırıklarım sevincimi gizleyemiyor
Şimdi insanım
Şimdi varım
Şimdi halkım
Şimdi dokunulmazım
Uyanın ey
en gariban gelecekler bizim
Bizim olmasın
Sahipsiz değilim ve kendimi koruyorum
korkmadan yürüyebiliyorum ülkemde artık
Tokat yok
tekme yok
hakaret yok kaba saba polis şefleri yok
Tecavüz yok
İşkence yok
Anneleri evlatsız
Çocukları babasız bırakmak yok
Vay be Ahmet abi
Sende yoksun
Sarı saplı ağaçlar türküsüz
Ama özlediğin dünya var
İstediğin türküleri söylüyorsun
Adınıda yasaklamıyorlar
Konuşmanıda dilinide
Mutlu çocuklar var
Özgür, güçlenen bir ülke var
Ne asker sultası
ne polis korkusu
Halk var varlığının farkında
Kim ne derse desin
Kendimi seviyorum
Sevdiğim için insanım
İnsan olmasaydım hayvanlığımı sevemezdim