İbrahim, Hans, George, Abraham.
Aynı Dünya, aynı Gemideyiz.
Millet, dil, din farklı diye ağam,
Habire Gemiyi delmedeyiz.
Kaç kez birlikte, kan gölünde boğulduk.
İnsanlık adına, insanlıktan kovulduk.
Unutup hep o kara günleri,
Yeniden ölüme, öldürmeye koyulduk.
İnsanım, gönlüm insandan yana.
İbrahim, Hans, George, Abraham yan yana.
Delemem ben bu Gemiyi arkadaş!
Al sen kinini, insanlığımı ver bana!
Farklı da olsa, millet, dil ve dinimiz,
İnsan doğduk, insanız hepimiz.
Süzülüp giderken Uzay’ın sonsuzluğunda,
Delinmez bu Gemi, deldirmemeliyiz.
Bu toprak, su, hava, şu hayat hepimizin.
Kan, ateş, kavga, ölüm, çaresi mi derdimizin?
Kıt olsa da üreteceğiz, ekmeği de, madeni de.
Karşılığı değil mi her biri, alın terimizin?
İnsanım, gönlüm insandan yana.
İbrahim, Hans, George, Abraham yan yana.
Vuramam ben kimseyi arkadaş!
Al sen silâhını, insanlığımı ver bana! (*)
(Bizim Sevgi Bağları 111)
(*) Birçok insanlık yangınlarına sebep, İsrail-Filistin yangınına ithaf olunur.
Halil İbrahim Yaman
Kayıt Tarihi : 23.7.2020 20:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!