İnsan-ı Kamile Ermeyen Şiiri - Hasreti

İnsan-ı kamile ermeyen
Her olçumu dede sanır
Delil-i bürhan görmeyen
Gürültüyü deyiş sanır.

Beğenir kendi bed huyun
Gerçek erden almaz payın
İçer köşklerin ak suyun
Dost elinden bade sanır.

Gülüstan nedir bilmeyen
Muhabbet gülün dermeyen
Hünkar derğahın görmeyen
Samanlığı saray sanır.

Dost yaylasın yaylamayan
Aşk deryasın boylamayan
Hak yolunda cenk yapmayan
Körün taşı gaza sanır.

Hasireti verir serin
Faşetmez nadana sırrın
Bulmayınca sadık yarin
Hüsn-ü leyla suda sanır.