Nasıl da inatçısınız damlalar,
Kovalar gibi birbirinizi,
Bir istekle çarpıyorsunuz yere..
Sizin sonunuz, birilerinin yaşamı oluyor,
Doğa kucaklıyor sizi;
Siz yokken var oluyorsunuz..
Biriniz önemsizsiniz belki,
Ama bir düşmeden yere
BİN OLUNMUYOR Kİ...
01.06.2002/Cumartesi
Elvan GençKayıt Tarihi : 26.12.2005 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!