İnadına Yaşıyorum Şiiri - Suat Kayis

Dayanacak,
Gücü kalmadı yüreğimin. 
Nereye kadar gider diye,
Umut ettiğim, 

Bacaklarım......
Taşımıyor artık bedenimi,
Yüreğime ağır geliyor.
Düştüm düşüyorum,
Vaktin......
En acımasız olduğu saat deyim. 
Yelkovan akrebin peşinde,
Sabah olmak üzere.
Kan çanağı olmuş gözlerim.

Kültablam yine dolu.
Son paketi,
Demin bitirdim galiba,
Hatırlamıyorum.
En son.....
Yan yana yanan,
İki sigaram vardı.
Birini şimdi söndürdüm. 
Masamda bir boş kadehim,
Kalkan kaçıncı kadeh,
Çoktan unuttum galiba.

Söz verdiğim gibi yaşıyorum işte,
Yaşamaktan kastın bu ise,
Sesini duymadan,
Seni görmeden,
Sana dokunmadan.
Tel tel saçlarını,
Avucumda taramadan.
Kastettiğin bu ise eğer,
Yaşıyorum......

Bedenim burda,
Ruhum.......
Kim bilir nerede avutur oldu kendini.
Hayalin bile uğramaz oldu gecelerime.
Orada da mi terk ettin beni,
Haberim yok ki... 

Hava mı soğuk,
İçim mi üşüyor.
Yanan ateş mi söndü,
Gelenim gidenim de mi yok.
Yaşıyorum işte,
Olmaktan en çok korktuğum gibi,
Yapayalnız....
Ordan damı kovdun beni,
Sokaklarda kalmış gibi hissediyorum.
Gidecek bir yer bulamıyorum.
Hani senin evin benim diyordun,
Kaçıp kaçıp,
Sana gelmem için cesaret veriyordun,
O da mı hayaldi.
Ben mi yanlis anladım.

Özür dilerim......
Sevmeye çalıştığım,
Sevilmeye layık olmayanım.
Ben bunu da gerçek sandım.
Özür dilerim......
Bu kadar imkansız olanın,
Bu kadar gerçek olacağına inanan beni,
Aptal gibi gördüğün için,
Utanıyorum kendimden.

Yaşıyordum işte,
Ben adına aşk koyana,
Sen bunu yok edene kadar…
Sessiz bir köşede,
Yaşantımı sorguluyorum artık.
Nasıl düzelecek herşey,
Bir umut var mı?
Kaldı mı bilmiyorum. 
Ümit yok,
Umut yok,
Nasıl olacak bilmiyorum. 

Belki isimsiz,
Kimliksiz,
Gözden uzakta,
Sıfırdan başlamak lazım.
Eskiyi hatırlatacak,
Çöp bile bırakmadan.
Bunu yapacak gücü,
Kendimde de bulamıyorum.

Ben......
Bir yol bulanana kadar.
Yaşayan ölüden farkım olmayacak.
Ama sensiz,
Ama kimsesiz,
İnatla yaşamak için, 
İnatla var olmak için......