İmran Sarmış Şiirleri - Şair İmran Sarmış

Aç gönlümü Ey Fatiha!
Mushaf açtım seni gördüm
Yol göster şu kaybolmuşa
Şaşmış idim seni buldum

Vahyin özü Sen'sin derler

Ahu gözün nasıl yaksın
Kor oldum seni yakarım
Tatlı dilin nasıl çelsin
Arı oldum bal yaparım

Nârin elin nasıl sarsın

Aşkın ile düştüm derde
Vuslat için gezdim çölde
Canım yanar fâni tende
Allah desin âşık canlar

İller gezdim derdim arttı

Şu gönlümde çağlayan var
Ateş olup dağlayan var
Yetim gibi ağlayan var
Allah deyip kurtulalım!

Şu dünyada varım mı var

Yoksa kalpte aşktan katre
Sözlerimi anlamazsın
Yoksa eğer içten yâre
Gönül gözün açamazsın

Aklın fikrin dünya ise

Gafil olan istemem
Hakk'ı bilenler gelsin
Cahil olan istemem
Arif olanlar gelsin

Ham olanı istemem

Aşk Aşk dedikleri, bir güzeli sarmak mıdır
Gül yüzüne bakıp, hülyalara dalmak mıdır
Busesiyle gülüp, hasretiyle yanmak mıdır
Gerçek Aşk ararım, suretler aynamdır benim

Yâr Yâr dedikleri, benim gibi insanoğlu

Aşk ateşi canlar yakar
Yanan bilir benim hâlim
Saklı derdi kimler anlar
Âşık bilir benim hâlim

Tükenmişim yana yana

Yüce Allah Kuran'ında
Vel-Asr dedi yemin etti
Duyulmalı tüm çağlarda
İnsanlığa hitap etti

Vel-Asr nedir bilirmisin

Baharımı kimler versin
Kuş misali uçtu gitti
Günahımı kimler alsın
Dağ misali oldu gitti

Üryan doğdum masum idim