İmkansızdan Tohumlar Şiiri - Kübra Bozan

Bir gece apansız,

Yalvarırken Rabbime;

Bir imkansızlığın tohumu

Serpildi ansızın yüreğime...

Sanmazken bunca asırdan sonra,

Kurumuş çöl rengi dudaklarıma,

Bir aşkın daha,

Rutubetlı ve korkak

islerinin düşeceğini...

Vee bir daha;

Sevmemeye yeminli bir adamın,

Bîçare kaleme aldığı,

Eski ve yaralı cümlelerini andırır

Sana olan mecburiyetim..

Vee yine yalvarırken,

Bir gece Rabbime;

Makamı varla yokun üstünde

Bir yorgun âşığın Siması düşer,

Karanlıkta usulca ve şefkatle Yırtılan mazîmin rahmine...

Ve yine kesmişken umudu

Aşkın damar damar dolandığı yollardan;

Bir gece apansız çıkansın karşıma...

Kurumuş çöl rengi dudaklarıma

Bir dirhem ömürdür sunduğun..

Yalvarırken yine,

Bir gece Rabbime;

Anahtarı fîrari bir kapının

Muştusu düşmüş amansız kalbe..

Vee sen ki o muştudan da bîhaber;

Sen ki benim kurumuş gönlümde

Susuz kalmış karanlıklarda

İnatla,rahmet rahmet yetişen

Bir uykusuz nilüfer çiçeği..

Bir gece yalvarırken

Yine apansız Rabbime;

Düşensin dile bir dua misali...

Sen ki isteyince Allahtan,

Amin'in olmaya hazır bin yüreğe,

Aşkı,vuslatı,ırağı

Anbean arşınlayan cân.....