İkinci Abdülhamid Han Şiiri - Derviş Makas

Osmanlı hükümdarı, devletlü Ulu Hakan.
İkinci Abdülhamid, elbette cennet mekan.

Otuz dördüncü Sultan, şanlı, şerefli atam.
İslâm'ın halifesi, yüz on üçüncüsü tam.

Otuz üç yıl yönetmiş Devlet-i Âliye'yi.
Onca yıl dizginlemiş, yaklaşan tehlikeyi.

"Hasta Adam" görürken batılılar devleti.
Ne devlete yaşatmış ne millete zilleti.

Tek tek boşa çıkarmış müstevli emelleri.
Vatan topraklarına uzanan şer elleri.

İçerden tedbir almış, bin türlü sıkıntıya.
Onca devlet ricali tav olmuşken Batı'ya.

Bu sebepten sert idi, kuşkulu davranırdı.
Devlet çökmesin diye, canhıraş kıvranırdı.

Kim demiş istibdatçı, kim demiş kızıl sultan.
Kasdını perdelemiş, hepsi bal gibi bühtan.

Yıkılıp ta düşmüyor hasta adam o varken.
Parçalanmıyor ümmet onun şahsında birken.

Dirayetli bu hakan, tahtında oturdukça.
Parçalanmaz Osmanlı, o başında durdukça.

Önca başsız kalmalı, sonra yıkılır beden.
Bu yüzden o hedefte, işte bu temel neden.

Ondan ki istibdatçı, kızıl sultan o sebep.
Baş tam da böyle yenir; birazcık akıl, edep.

Filistin'e göz koymuş, siyonistler o vakit.
Osmanlı'nın tüm borcu karşılığında nakit.

Satın almak istemiş, para verip toprağın.
Dilemiş göçsün ırkı, oraya yığın yığın.

Ta ki devleti olsun, şu İbranî soyunun.
Lakin farkında Sultan, bu mülevves oyunun.

Onca borca karşılık, bir karış toprak bile.
Demiş ki asla satmam, yorulmayın nafile.

Kanını döküp almış bu millet o toprağı.
Tekrar kanını döker vermez kuru yaprağı.

Parçalara ayrılır belki cesetlerimiz.
Ayrılmaz şu vatandan lakin karış yerimiz.

Huzurundan tardetmiş siyonist melunları.
Onlar yakıştırmışlar, sıfat diye bunları.

Bildin mi "Kızıl Sultan" kimin yakıştırması?
Şu istibdat bildin mi, kimlerin kışkırtması?

Dün bugün aynı oyun, oyun kuranlar farklı.
Yenilen değişmiyor, bu tespit elbet haklı.

Niçin sonuç değişmez, aklettin mi ey aziz?
Çünkü oyuncu onlar, oyuna gelen biziz.

Ne vakit Ulu Hakan, indirilmiş tahtından.
O vakit koparılmış milletimiz bahtından.

Patlak vermiş bir savaş, saldıran saldırana.
Vatan ganimet olmuş, kaldıran kaldırana...

Kolay lokma misali; ne zahmet ne de zorluk...
Yutulmış lokma lokma, koca imparatorluk.

Yüzde biri miktarı, bugün elinde kalan.
Nelere kadir bir bak, teşne olduğun yalan.