Hiss-i Kâble’l-vukû Şiiri - Kerem Kayar

bir hal vardı gözlerinde
tarifi müşkil olan
sanki tebessümün hicranla perdeliydi
ve kelimelerin…
artık sükût ile ahbaptı.

sormadım
zira kalbimde çoktan zuhur etmişti ayrılığın hâli
dönüp de yüzüne bakmadım
bilirdim
orada kalan
yalnız vedanın akisleriydi...

bir şey eğildi aramıza
görünmeyen, ismi olmayan
eller değil artık
araya sessizlik dokunuyordu...

“biz” dediğimiz o mefhum
artık iki ayrı menzilin adıydı
ve sen
vakitlice çıkmıştın gözlerimin vuslatından…

işte o demde idrak ettim
bir şeyin
usulca ve sessizce nihayete erdiğini
hiss-i kâble’l-vukû
ben onu yaşadım
senin suskunluğunda
kendi çöküşümde...

sen kelâmı terk ettin
ben ma’nayı duydum
sen gitmeden evvel
ben çoktan hicranla vedalaşmıştım içimdeki sen’le...