Hicr ile Ömür Boyunca Şiiri - Nedim Nihal

Hicran dağıtan batan güneşin öldürücü nigahı
Şimdi kaplamış kara kara bulutları burasını
Fem ateş ruh ateş haclegâhta beni bekleyen ateş
Dağlar ateş hava ateş, ama kar soğutur burayı

Saçlarımdan gonca gülün eksildiği günden beridir
Her günüm kış olur saçlarımdan siyahlarım eksilir
Bu cehennem sıcağı kıblegâhta saydığımız karlar
Benim azap dolu gençliğimin isyankâr telleridir

Kimse bilmez senin dışında müşkülpesent ah-ı zârımı
Sen yoksun artık yanımda anlatamam ki ben âhımı
Beyhudeymiş meğer uğruna ettiğim mihr-i vefalar
Senin bunda suçun yok gurbet acısı bizi aralar

Sen de düşünür müsün zaman zaman ben neler çekerim
Ben çok düşünürüm her an diye belki beni özlersin
Şarkılar kaderime buz parçası oldu rakı gibi
Ben sarhoş oldum seninlen ayıkken derdinle inlerim

Tığ-i felek beni dilbere etti zebun ve haşr-i dost
Firkatin yarası dinsin diye faslı muhabbet ve dost
Rakı şarap mey içer eğlenirler bense ağlamaklı
Derim mâbed-i gönül yıkıldı mey içme sevgili dost

Sevmek sonsuz bir ibadettir, dil yarası çok derindir
Beni mutlu eden mutlak gaye, benim güzel sevgilimdir
Dil yarası açmayın, sevgilimle aramızı bozmayın
Ben onu herkesten saklarım, görünmeyen bebeğimdir