Her Canlı Ölümü Tadacaktır

Gündüzleri kabuslardan açılmaz gözüm,
Hayallerimin arasında boğulmaktan, kaybolmaktan sıkıldım!
Işığı takip ediyorum ve her defasında farklı bir yanılgı...

Sessiz bir biçimde kucaklıyorum ölümü;
Evet ölümü... Bu ilk değil!..
Tabutum kısa ve dar gibi,
Çünkü nereye gitsem boğuluyorum.

Gündüzler sanki yirmişer dakika,
Kalan yirmi üç saat kırk dakika ise gecelerin.
Garip olan şu; bu yirmi dakikanın onu ise uyurken geçiyor,
Yani gündüz kavramım yok gibi...

Eee, daha ne söyleyeyim.
Çıkacak yollar ararken daha da kayboluyorum labirentimde.
Bu kayboluşlar canımdan can alıyor ama olsun.
Dokuz canım var sanki kedi gibiyim.
Ama bir noktada bu can da tükenecektir,
Ne diyor Kuran'da; "Her canlı ölümü tadacaktır."