Biliyordu,nasibinde kırıntılardan ötesine yer yoktu.Doğduğundan beri kendini hayalkırıklıklarının en görkemlisine hazırlamıştı.Doğumu bir hayalkırıklığıydı zaten; bilinçaltının çok üstünde bir oyundu bu...Darbe çocuğuydu ve darbe çocuğunun kaderiydi kırgın hayallerle bilenmiş bir hayat Aslında artık çokta birşey beklemiyordu hayattan,bundan sonra o da kaderin önünde savrulan bir yapraktı Birşeylere meftun olmak ona haram kılınmıştı bu hayatta.Elindeki yaprağa çevirdi başını ve: Değil mi ki ömrün bir rüzgarlık; değil mi ki yazın, tutunduğun her dalda bir mevsimlik bir hükümranlık...bundan sonra kaderin kaderimdirdedi.Yerinden kalktı,yürüdü,yürüdü,yürüdü...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta