Hay, Haya, Hayat Şiiri - Fatma Çolak

var git bir cinayet akşamında sına kalbini
ellerinin biri çünkü henüz çocuk çağında
diğeriyse kül doğuran bir yangın mübtelası
nabzını yokluyor sık sık ısrarlı bir sonbahar
ve terkedince uykunu bir lahit sızısına
tam dilinin ucunda baldıran cesareti

hayret! ne çok ölüme yakın kendinden uzakta olmak
var git bir itiraf gecesinde sına kalbini
anlatmış olmalıyım ve unutmuş olmalısın sen
adımı soranlara gösterdiğim albümde
yanyanaydı ölü şairlerle suskun sardunyalar
hangi mısraya çarpsam kan oturdu ruhuma

ve ağladım dağınık gölgesi altında secdelerin
dile gelirmiş gibi zarfın sol üst köşesi
şimdi gece ağarıyor ve çocuklar görüyor onu
gün doğmadan ne olur arala gözlerini

kuşlara kaldı yine gökyüzünü savunmak
var git bir ihanet mevsiminde sına kalbin