Çocuktum
Bir bayram günüydü
Giyindim yeni elbiseleri
Ayağımda yeni pabuçlarım
Çıktım dışarı
Kimseler yoktu
Şarkılar söylüyordu kuşlar
Benimle bayramlaştılar
Annem geldi tuttu ellerimden
Geciktik kızar şimdi beklemekten
Uzunca bir süre yürüdük
Kaldırımdaki ağaç gölgesinden
Kalabalıktı vardığımız yer
Telaş içinde didişiyor insan
Tek sıra ilerledik
Keskin gözleriyle bakarken
Ürkütüyordu beni gardiyan
Yaklaştığım demir parmaklık
Sırayla girdik içeri
Babamdı beni karşılayan
Uzunca bir koridor
Karşılıklı dört koğuş
Coşmuştu hapishane
Duvar boyu süslenmişti ranzalar
Çocuk sesleriyle yankılandı duvarlar
Neşe içinde bütün mahpuslar
Güleç yüzleriyle
Ranza ranza dolaşıp
Çocuklara harçlık dağıtıyorlar
Sevinçten ağlayacaklar
Sonra babamla çıktık
Hapishanenin havuzlu bahçesine
İkişer, üçer volta atıyordu mahpuslar
Ne yapsalar olmuyor
Zamana karşı mağluplar
Vakit tamamdır
Kapıdan seslenen
Keskin gözlü gardiyan
Gel babacığım son kez sarılalım
Kokun sinsin bana sonra koklarım
Kayıt Tarihi : 16.5.2015 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
benim anlayışıma uymuyor. Şayet yeryüzünde her suçluya
ilahı yasaların geçerli kıldığı yasalar uygulanabilseydi
belki insan farklı yaşayacaktı. Sosyal yasaların yargılama
sonucu kurunun yanında yaşın da yanıyor olması gerçekten
üzücü. Ancak, insanların güvenliğini korumak, toplumsal
düzeni sağlamak için ugulanan sistemin gelecek uzak günlerin
birinde hiç suç işlemeyen insanlardan kurulu bir düzeni arzu
etmek kanımca ütopik bir düşünce olur. Güzel bir anlatımı,
başarılı izleme ve yetenekli tanımlama. Başarılar ++
Kapıdan seslenen
Keskin gözlü gardiyan
Gel babacığım son kez sarılalım
Kokun sinsin bana sonra koklarım
Duygu yüklü... Allah, kimseyi mahpushaneye düşürmesin, düşmeye mecbur etmesin ve Allah, dünyada kimseye mahpushane hayatı yaşatmasın! Çirkinlikler içinde bile güzellikleri görmeyi, görebilmeyi nasip etsin. Ant. 10 puan... Sizi çok seven...
ÇOCUK, BABAYI DEMİR PARMAKLIKLAR ARDINDA GÖRÜNCE NE HALE GELMİŞTİR?
Ya anne... Çocuğu götürse bir dert, götürmese başka dert. Ne desem? Mahpushanenin adı bile insanı parmaklıklar ardına koymaya yetiyor.
Kutlarım şiiri ve sizi Vahit bey... Mutlu yarınlara...
TÜM YORUMLAR (9)