Handikap Yollarında Uyaksız Manifestolar

bir köşeye istiflenip atılmış
sandık üstünde sandık gibi mıhlarken hepimizi hayat
hatta sınarken
söylenmemiş bir söz yazılmamış bir hikaye gibi
yutkunurken dudağımızda
tüm sözler

dilsiz ve âmâ
tırnak uçlarımızın hıçkırığından
dökülen kelimelerin ıssızlığı gibi naçarlığımız
yarım kalmış aşkların ayazlarında kınalanırken
ketum adımlarımız
serseri bir mayın gibi yayılır hüznümüz
toprağa

sessizce uyutuluyoruz
çürümüş ruhların kokuşmuşluğunda çöpleşmiş dünya
toprağın nefesini emen ağaçlardaki kuruluğun
neftiliğinde aykırılık

kendini ölümsüz sananların ahmaklığında
çarpık düzenin ukala elçileri kirli elleriyle ipe un sermekte
gölgelenen gerçeklerinse ağırlığı var kaygan omuzlarında
inançsız ve merhametsiz zamanın mazgal deliklerinden
akan irinle yıkanan yüzsüz yüzlerinde
katmerlenirken küstah destursuz yalanlar
sınır tanımazken

gerçekliğin altın kaplı yüzü hiçbir yalanla hiçbir riyâyla
ya da kum tepecikleriyle örtülemez

unutmasınlar ki

en ufak bir poyrazla sis gibi dağılır bu zehirli efsun
güneş gibi ayna gibi pırıl pırıl parlatılır
gerçekliğin has yüzü

handikap yollarında oturup durup
dünyanın yamuk terazisini dikkatlice izlerken
zaman korkmadan yüzsüzlerin yüzünü tel örgülere
yırtık çaput gibi çiviler
oyunun sonunda

ey! kuyruklu kötülük ey! çilli engerek
ruhuna su katılmamış sıfatsız ucube ey!

yoksa hâlâ şüphen mi var

gerçekliğin nişanı ebedi taç olmuşken başıma
üstüme üstüme gülümseyen binlerce nurdan güneşle
yıkanırım her gün

görmez misin?

2311202511:16