Hançerini Sapla ve Çık

Havasız bir ortama girmiş bulunmaktayım,
Etrafıma baktığımda çiçek bahçesindeyim;
Heryerde laleler menevşeler sümbüller papatyalar,
Ama hepsinin arasında ay gibi parlayan bir gül var.

Birden kopan fırtına etrafı etti darma duman,
Ne lale, ne menevşe, ne sümbül, ne papatya...
Kaldı bir başına ortada o ay yüzlü gül goncası,
Ve bende kaldı sebebsiz aşkın hüzün parçası.

Ne söylemek düşer artık bilmiyorum, çaresizim.
Ne düşünürüm böyle artık bilmiyorum, mahzunum.
Ne yaparım ederim artık bilmiyorum, mecnunum.
Bildiğim bir şey var sönmesi gereken aşkın korları.

Direneceğim hayatın bu acımasız karşılaştırmalarına,
Döneceğim sırtımı üzerime doğru esen sevda rüzgarına,
Tutunacağım uğruna can vermeye hazırlandığım davaya,
Ve doğrulup yürüyeceğim ailemin ve davamın yoluna.

Artık herşey bitti gözümde, tam manasıyla olmasada,
Gönlümde ince bir yas, sızlayarak düştüm yollarıma,
Sen dayan bu sızlamalara ve çık çiçek bahçesinde;
Havasızlığın matemin bağrına hançerini sapla ve çık...