Hakettiğin gibi yaşa Şiiri - Eray Çomak

İçimdeki senli ezgileri susturdun gitmeliyim dediğinde…gidiyorum dediğinde suskunluğa mahkum ettin…
Kelimeler boğazımda düğümlendi …soluksuzluğuma yenildim…buz tuttu sensizliğim…
Gidişine hazır değildi bu yürek depremler yaşattın… giderken bir bedevi gibi çölün ortasında bıraktın sana susamışlığımı…pusulasız kaldım..
Sen gidiyordun sokak çocukları gözyaşlarıyla gidişini seyrediyordu …bu gidiş sana hiç yakışmıyordu…onurlu olmalıydı gidişin bile…Ay kanıyordu bu gece oluk oluk akıtıyordu kanını geceye…

Ağlayan bir çocuktum …gözyaşlarım mısralar halinde sana akıyordu …gidişine
Sen gidiyordun sokak lambaları karanlığa mahkum ediyordu şehrimi…
Suçu sabitlenmiş İdamlık bir mahkum gibi beklıyordum son isteğimi sormanı…
Sorsaydın bütün varlığımla sen diye haykıracaktım…sormadın çektin ayaklarımın altındaki sehpayı…
Boynundaki iple sallanıyordu bütün mevcudiyetim orada…sensizlikte…
Celladı olmuştun düşlerimin geleceğimizin …
Kan kırmızı bir yağmur başlıyordu şehrimin üstüne …
Bir gece kondu yalnızlığında yitiriyorum seni düşlerimde…
Taş kaldırımlı sokaklarında kayboluyorsun şehrimin…Gitmesen?
Bitmesek!

Gitme bir mayıs günü sıcaklığında doğ yüreğime…
Gittin mi? Pekala hak ettiğin gibi yaşa o halde! ! !