Hak Yolunda ( Kenan -nisan ortak şiiri)

Nuhun gemisine doldursak yeryüzünün acı bedenlerini
Hangi tufan iyileştirir mazluma uzanan hoyrat elleri
Kuyu Yusuf’a, Yusuf kuyuya emanetti,
Sevgiyi tutan cellatlar kötülükten ibarette
Çarmıha gerilen beden değil ruhlardı
Kefeni sırtında yiğitler, en hakikat yolumuzda
Yemen ellerinde açılırdı Veysel’in gözleri
Allah yolundan ayrılmazdı Yunus’un dizeleri
Ne olursun ol gel derdi Mevlana,
Örümcek ağında koruyan rabbimizden hiç ayrılma
Şehadet şerbetini içersen haktan,
Ayrılmaz kıblen peygamber yolundan
Ya göründüğün gibi ol ya olduğun gibi görün,
Doğruluktan ayrılma hakikate bürün
Rabbim bilir her şeyin en iyisini
Kavmi tufan ile yok olacak olan
Hz. Nuh’tan kesti mi hiç vahilerini
Mümkünsüz de ola erdirdi mi muradına?
İzin verdi lanetli topraklarda
En güzel üzümlerle süsledi ikramıyla
Yusuf kuyuda acaba hiç kaldı mı zorda?
Sultanlık bile mükafat olmadı mı sonunda?
Rabbimi yok sananlar,
Helak olup daima kalmadılar mı yarı yolda?
Hangisi erebildi kara muratlarına?
Hz. Mevlana imanının inancıyla
Kabul etmedi mi huzura, iyi de kötü de olsa?
Dayanak lazım değil, yolun Allah yoluysa
Avuçlarımız rabbimize açıksa,
Yolumuz Hz. Peygamberimizin yoluysa,
Yetmez mi bu yol iki dünyamızın da,
Hem aydınlığı hem nuru olmaya?

Kenan Güç-Nisan Yağmuru 35